Maak kennis met bijzondere gewassen en stadstuinen om van te smullen. Lees verhalen van andere tuinders en leer alles over wildplukken.
Het is koud buiten. De natuur lijkt eindelijk stil te staan. De winter heeft met de vorst zijn intrede gedaan, maar niet alles staat stil. Tussen de vorst door schommelt de temperatuur vaak rond de 8 tot 10 graden. Prima temperatuur voor de winterpaddenstoelen om hun hoeden te laten zien. Zo ook de hoeden van de oesterzwammen.
Geen tuin of balkon maar wel groene vingers en een creatieve geest? Denk dan eens aan een raamtuin. Zo’n groen gordijn van augurk, tomaat of aardbei en kruiden zoals salie, basilicum peterselie en koriander is lekker en bovendien prachtig om te zien.
Kleinfruit is een prachtige toevoeging aan een eetbare stadstuin, want deze struiken hebben niet veel ruimte nodig, zijn erg gemakkelijk te kweken en blijven jaar na jaar heerlijke, vruchten produceren.
Een spannend, relatief nieuw ras is de Blauwe Bes – Pink Lemonade, die ontzettend zoete, tropisch smakende blauwe bessen produceert. De bessen worden roze als ze rijp zijn.
Het is herfst en hoog tijd om de laatste bessen van de takken te plukken. Of er nog veel te sprokkelen is aan bessen en klein fruit? Jazeker! Neem de fiets maar eens en maak een rondje door veld en bos…
Een wormenbak is snel en efficiënt. Na zo’n acht weken kun je al vloeibare compost aftappen. Als je voedsel blijft toevoegen, duurt het acht à tien maanden tot de wormenbak bijna vol zit met rijke, organische compost.
Tamme kastanjes zijn volop te vinden in ons land: in stadsparken en bossen, bij boerderijen, op landgoederen
en langs snelwegen. De rijpe noten vallen vanaf midden september, met als hoogtepunt oktober. In deze maanden zie je dan ook veel mensen kastanjes rapen.
Kaukasus rankspinazie is een klimplant uit de Kaukasus. Hij is in het wild in bossen en langs rivieren te vinden, klimmend over rotsen en bomen. In Scandinavië is deze plant reuze populair. Rond het jaar 1800 werd hij daar in eerste instantie als sierplant geïntroduceerd, maar won al snel aan populariteit door zijn heerlijke eetbare bladeren.
Die gewone rodekool, ik vind ‘m prachtig. Het matte, grijspaarse blad, met een blauwe zweem. Die buitenste, bruine bladeren, hier en daar aangevreten. Buitengewoon decoratief en echt een onderwerp voor een stilleven. Maar rodekool is niet alleen leuk voor kunstenaars, ook moestuiniers kunnen er alle kanten mee op.
Ik hou van Hugh Fearnley Whittingstall’s programma’s over moestuinieren, koken, wildplukken en zelfvoorzienend leven en was daarom erg in m’n nopjes toen ik twee dagen langs mocht komen om te fotograferen, interviewen en… meegenieten van overheerlijk eten!