Cashew way of life: De moestuin van Myrle Stouten

Als je de fraai vormgegeven tuin nu ziet, met zijn moestuinbakken, fruitbomen en fleurige borders, zou je niet zeggen dat deze driehonderd vierkante meter twee jaar gelegen nog bestonden uit enkel een modderig grasveld en veel onkruid. Myrle en haar man hebben zich dan ook flink in het zweet gewerkt om hier hun eigen paradijsje van te maken, en dat is gelukt!

De tuin van: Myrle Stouten
Functie: Onderzoeker & coach
Woont samen met: Luyken Stouten
Woont in: Den Haag
Sinds: september 2008, moestuin sinds december 2013
Oppervlakte moestuin: 300 m2

“Schoffelen, zaaien, oogsten en ontspannen in de moestuin”

“Toen we ons inschreven bij dit volkstuincomplex hielden we er rekening mee dat de wachtlijst lang was en het zo’n twee jaar zou duren voordat wij in aanmerking zouden komen voor een tuin”, vertelt Myrle. “Dat verliep totaal anders”, grinnikt ze. “Binnen twee maanden hadden we deze tuin, omdat niemand anders hem wilde.” Dat was een beetje schrikken, want zo kwam het allemaal wel heel snel dichtbij. “Het was een beetje een spontaan idee om deze tuin te willen, en ervaring met tuinieren hadden we niet. We zijn allebei academici, dus deden maar wat we goed kunnen: de boeken induiken!” Het voordeel van deze tuin was dat hij van begin af aan volledig naar wens kon worden opgebouwd. Er waren geen planten, bomen of andere zaken waarmee rekening gehouden hoefde te worden. “Eerst hebben we al het onkruid verwijderd, waaronder heel veel heermoes en zevenblad. Toen hebben we een bodemtest laten doen. Met onze grond bleek helaas weinig te beginnen, hij is heel zuur en bevat amper voedingsstoffen. We hebben toen besloten onze groenten in bakken te verbouwen en hebben over het grootste gedeelte van de bodem worteldoeken gelegd met daaroverheen houtsnippers. Ergens vonden we het jammer dat we niets in de grond konden verbouwen, maar het was ook een geruststelling: ik had pompoenen in de grond geprobeerd en dat werd niets, dus ik begon meteen aan mijn groene vingers te twijfelen. Nu wist ik in elk geval dat het niet aan ons lag. Toch hebben we ons nog wel op het een en ander verkeken. Wij dachten dat als we ons maar goed genoeg zouden inlezen en voorbereiden het verbouwen van groenten wel iets zou zijn dat altijd lukt. Natuurlijk werkt het niet zo. Omdat je met allemaal wisselende zaken te maken hebt waarop je geen invloed kunt uitoefenen; zoals licht, wind, regen, slakken, veenmollen en andere dieren, heb je het niet altijd voor het zeggen. Dat is wel een leerproces voor ons geweest.”

Ibiza-terras

Achter in de tuin staat een cyaanblauw tuinhuisje met gele deur waarin een klein keukentje en een ruime tweezitsbank staan. Aan de voorzijde van het huisje hebben Myrle en Luyken een ruim terras aangelegd waarop diverse potten met komkommerkruid, hosta’s, en petunia’s staan. Daaraan grenzend, in het hart van de tuin, ligt een groot stuk grond met houtsnippers waarin zes bakken van 1,5 bij 1,5 meter zijn geplaatst. De grond in de bakken reikt tot net iets boven het niveau van de rest van de tuin. Ernaast staat een ruime kas met daarachter een tweede terras. “Daar zit je volledig in de luwte, dus het is er altijd warmer dan in de rest van de tuin”, vertelt Myrle. “We noemen dit terras daarom altijd ons ‘Ibiza-terras’.” In deze veelzijdige tuin speelt de moestuin een belangrijke rol, maar zeker niet de enige. Heel belangrijk is ook het kunnen genieten van rust en ruimte, én van lekkere maaltijden uit eigen tuin. Volkstuincomplex ATV Loolaan ligt vlakbij het centrum van Den Haag, en Myrle en haar man wonen er bijna om de hoek in een appartement met een klein balkonnetje. “We zitten allebei veel binnen achter een bureau vanwege ons werk en het schrijven van onze proefschriften. Een bezoek aan onze tuin is daarom een heel erg welkome afwisseling. Het is heerlijk om buiten te zijn en met je handen te werken. Ook de verplichte tuinbeurten zijn eigenlijk heel leuk; je leert er andere mensen van de vereniging door kennen en bent even lekker bezig met je handen in plaats van je hoofd.”

Teamwork

Myrle en Luyken hebben inmiddels een soort routine ontwikkeld in het onderhouden van de tuin. “We kwamen erachter dat de één bepaalde klusjes leuker vindt dan de ander, dus toen besloten we de taken maar gewoon een beetje te verdelen! Luyken vindt onkruid wieden verschrikkelijk, dus dat doe ik. Hij doet het zwaardere werk, waaronder ook de werkbeurten. Ik maai het gras, hij de heg. En ik raap het rotte fruit van de grond – het zal je verbazen hoeveel fruit er van de boom valt!” De fruitbomen stonden hier al, en geven veel fruit, maar daarvan wordt helaas het meeste door de vogels aangevreten.” Niet alleen het fruit van de bomen, maar ook diverse andere vruchten en groenten trekken hongerige diertjes aan. “Van de aardappelen doet denk ik eenderde het, de rest wordt opgegeten door veenmollen. Hetzelfde geldt voor de wortels en radijzen. Voor de bietjes hebben we inmiddels een oplossing, die zaaien we in potjes in de grond en dat werkt goed. Verder staan onze frambozen onder een net, zodat ze niet opgegeten worden door de groene halsbandparkieten waarvan het hier wemelt. De kas is voor onze tuin echt de ideale oplossing, daar komen de veenmollen en vogels niet, dus daar groeien onze tomaten als een tierelier. Ook hebben we er cucamelons staan, die het heel goed doen. En in de bakken staan courgettes, sla, snijbiet en kolen.” In de stenen barbecue op het terras ligt een stapeltje gele courgettes, althans zo lijkt het. “Dit zijn sierpompoenen, die we uit een soort verrassingszakje gezaaid hebben. Bij het eten bleken ze ongelofelijk bitter en zo smerig dat we ze meteen uitgespuugd hebben. Gelukkig maar, want ze blijken hartstikke giftig!”

Trots als een pauw

“Elke keer als we groenten oogsten zijn we zo trots als een pauw”, glundert Myrle. “Ook al ziet het er niet uit en zitten er nog wormpjes in de sla, het is toch heel bijzonder hoe het van een zaadje een tijdje later volgroeid op je bord belandt.” Omdat ze met een roulatiesysteem werken, weten Myrle en Luyken al wel zo ongeveer wat ze volgend seizoen gaan verbouwen. “Vooral groenten die we zelf het liefste eten, zoals tomaten en bonen. En ik wil nog wel wat nieuwe bonen proberen, gespikkelde borlottibonen bijvoorbeeld. Met courgettes heb ik niet zoveel. In het begin werkten we in elke bak met vakjes waarin allemaal verschillende groenten staan, maar ik hoef niet zoveel soorten eigenlijk, ik heb liever wat meer van de groenten die ik heel lekker vind.”

Myrle heeft een achtergrond in de neuropsychologie en neurowetenschappen en werkt als onderzoeker in de zorg. Daarnaast is zij bezig met het afronden van haar proefschrift. Verder werkt zij sinds kort als zelfstandig lifestyle coach vanuit haar eigen bedrijf, de Pitfabriek. Op haar instagrampagina yearofmyr deelt ze haar foto’s van de moestuin.

Stadstuinieren 2015-0. Tekst en fotografie: Marike Ooms