Moestuinmoeder: Moestuingemopper

“Ik sta liever te schoffelen in mijn tuin dan op maandagochtend in de file”

Onlangs was het klaagvrije maandag. Wat begon als een grapje op Facebook groeide uit tot een stormvloed van media-aandacht en deelname van bijna veertig duizend mensen. Uitgerekend op de bewuste maandag in oktober moest ik ’s morgens vroeg de weg op naar een congres in het midden van het land. Ik kan niet altijd moestuinmoederen, weet je. Soms moet er echt gewerkt worden.

Hoewel ik enorm opzag op het eind rijden in de drukte van de Nederlandse snelwegen, probeerde ik het positief te benaderen. Het zonnetje scheen, de lucht was stralend blauw, mijn auto deed zijn werk – dat is wel eens spannend met een wagen van bijna twintig jaar oud – en er stonden ‘maar’ drie files. Ik kwam op tijd en had een inspirerende dag.

Moestuingemopper

Gemopper en geklaag lijkt soms wel van alle tijden te zijn. En het is overal om je heen te horen, zelfs in de volkstuin. “Potverdorie, mijn tuinbonen zitten dit jaar echt onder de luizen! En de muizen hebben dit weekend aan mijn bieten geknaagd.” Terwijl je weet dat de kans hierop elk jaar weer groot is, valt het niet mee om dan niet even te klagen tegen de volkstuinburen. Zo werd mijn prachtige suikermais dit jaar voor de helft opgegeten door de vogels. Had ik er maar eerder die pantykousjes van vorig jaar omheen gebonden, dan was het niet gebeurd. Waar doe ik dit allemaal voor? Ik werk mij een slag in de rondte en de vogels gaan er met de buit vandoor. Je kunt je wel voorstellen dat ik flink stond te mopperen op mijn landje.

Ook het weer leidt onherroepelijk tot enige klaagzang. “Het is wel lang koud in het voorjaar geweest. De bonen groeien echt voor geen meter!” hoor ik dan om mij heen. En dan zit er niets anders op dan naar de supermarkt of de markt te fietsen voor een portie verse groenten. En nog zo’n mooie: “vorig jaar om deze tijd had ik mijn vriezer al vol met oogst.” Veel tuinders gaan zo op in hun planning, dat het ze niet meevalt om een beetje mee te bewegen met het weer. En op z’n Hollands gezegd: het is nooit goed met het weer. Vallen de mussen als het ware dood van het dak, dan moeten we sjouwen met gieters. Poeh poeh, het mag wel eens gaan regenen! Wat een moestuingemopper.

Lekker aanmodderen

Deze maanden moeten we het doen met een bijna lege tuin, een beetje aanmodderen in de kas. Veel meer is er niet bij in de volkstuin. Het kan vriezen of het kan dooien. Met een beetje geluk kunnen in het vroege voorjaar de tuinbonen weer op tijd te grond in. Dan kan de hele cyclus weer opnieuw beginnen. Zaaien, de strijd tegen het eeuwige onkruid, mooie groente en tegenvallende oogsten. Ik denk dat ik af en toe wel zal mopperen op de vogels, de muizen en het weer. Maar één ding weet ik zeker: ik sta liever te schoffelen in mijn tuin dan op maandagochtend in de file!