artikel

Moestuinmoeder: Kleine boodschap

Ik krijg er geen genoeg van: compost maken. Zorgvuldig verzamel ik mijn fruitschillen, pindadoppen en vers gemaaid gras. Maar je zou nog een stap verder kunnen gaan.

“Zijn er tuinders die in een hoekje van hun tuin een kleine boodschap achterlaten?”

Een paar jaar geleden bezocht ik De Kleine Aarde in Boxtel. Liefhebbers van ecologisch tuinieren kennen deze plek nog wel. Mijn ouders namen mij in de jaren zeventig ook mee naar deze ecologische en educatieve tuin. Zo zie je dat je meer op je ouders lijkt dan je in de gaten hebt. Na een dagje buiten spelen moest mijn zoontje plassen en ontdekten we het composttoilet. Enigszins aarzelend betraden we de met stro gevulde pot en deden we ons plasje. Het voelde een beetje raar om zomaar weg te lopen, want doortrekken is er niet bij. Ik heb niet nagevraagd wat er met onze plas gebeurde, maar ik zag wel dat er prachtige pompoenen op de composthoop groeiden.

Inmiddels ben ik zelf in de ban van het composteren. Sowieso ben ik dol op alles wat je gratis kunt verzamelen voor je moestuin: van regenwater en herfstbladeren tot handige appeltakken en kippenmest. Je hebt er nooit teveel van. Ik ga nog net niet als een schillenboer de deuren langs. Als manlief het Gft-afval in afvalbak heeft gegooid, sta ik ook niet op mijn kop om het eruit te schrapen. Maar verder bewaar ik alles in een oude emmer om de hoek van de keukendeur. Hoewel, alles? Nee, sommige dingen gaan zelfs mij te ver.

Nagels en haar is uitstekend materiaal voor je compost, zo las ik in het boek Composteren van Bob Flowerdew. En af en toe over je composthoop plassen is de ultieme compostversneller! Maar het komt niet in mij op om de stofzuiger leeg te halen en uit te pluizen. En mijn kapper zou ook vreemd opkijken als ik een soort van ‘doggy bag’ zou vragen voor mijn afgeknipte lokken. Laat staan dat ik mijn jongens zou vragen om buiten in een emmertje te plassen, omdat urine een van de allerbeste voedingsbronnen is voor compost.

Poep- en plas in de moestuin, zouden er echt mensen zijn die er een composttoilet op na houden voor het voeden van hun helderrode bieten? Zijn er tuinders die in een hoekje van hun tuin een kleine boodschap achterlaten? Ik kan het mij niet voorstellen, maar vroeger was het de gewoonste zaak van de wereld. In de Middeleeuwen poepte men ook gewoon in de kasteelgracht. Ook Maarten ‘t Hart begon in zijn tv-programma over poep en plas in de moestuin. Urine wordt het vloeibare goud genoemd! Tegenwoordig spoelen we onze uitwerpselen weg met puur drinkwater. We betalen een vermogen voor de rioolzuivering en de steeds schaarser wordende fossiele brandstoffen worden ingezet om kunstmest te fabriceren. Hoewel ik denk dat ons plasje in de toekomst steeds meer waard wordt, spoelen we het hier in huis nog even door.