Stella’s Wereld: Een nieuw begin

“Tuinieren werkt verslavend – gezond verslavend welteverstaan”
De eerste week na de jaarwisseling heeft altijd iets verfrissends, vind ik. Voor ons liggen vier nieuwe seizoenen, 365 nog in te vullen dagen en ontelbaar veel zaadjes om te zien ontluiken, groeien en bloeien. Niet alleen in onze tuinen, maar ook in onze hoofden en harten. Hebben jullie je wensenlijstje al klaar? Plannen gesmeed? Of houd je alles liever nog een beetje open? Niets moet en alles mag, zeker in een tuin.

Wat mijn Amsterdamse balkon betreft hoop ik dit jaar mijn bloemenassortiment uit te breiden met een paar nieuwe verrukkelijk ruikende soorten. Een bloem zonder geur is voor mij namelijk niet compleet, tenzij het om tulpen of dahlia’s gaat. Die vind ik zo ongelofelijk mooi dat ik hun gebrek aan geur op de koop toe neem. Nu alleen nog wat meer ruimte organiseren om al deze bloemen een plek te kunnen geven… het dak misschien? Ik woon tenslotte op de bovenste etage en het dak is groot en sterk genoeg om een complete kwekerij op aan te leggen. Hmmm, toch maar niet. A. omdat ik hoogtevrees heb, B. omdat ik met een Vereniging van Eigenaren te maken heb en C. omdat ik m’n energie liever stop in het zoeken en vinden van een nieuwe “echte” tuin. Want het is waar wat de Engelse tuinlegende Gertrude Jekyll schreef: “the love of gardening is a seed that once sown never dies”. Tuinieren werkt verslavend – gezond verslavend welteverstaan – en al heb ik het afgelopen jaar veel meer kunnen kweken en oogsten dan ik had verwacht, een balkon heeft toch z’n beperkingen.

De absolute nummer 1 op mijn verlanglijstje is echter “NATUUR”. Hoe hip tuinieren in de stad op dit moment ook is en hoe leuk ik Amsterdam ook vind, ik hunker met grote regelmaat naar groen. Echt groen! Wakker worden van fluitende vogels of een kraaiende haan… ’s avonds naar de sterren kijken… frisse lucht in overvloed… gewone alledaagse dingen, toch? Voor een stadsbewoner zijn ze echter alles behalve alledaags. Waar iemand uit een dorpje in de Achterhoek misschien fantaseert over een leven in de grote stad, droom ik juist van een uitzicht zonder auto’s, gejaagde mensen, rondslingerend afval, staal, beton, tegels en reclameleuzen. Ik hoop niet dat ik nu erg negatief klink, want de Gemeente Amsterdam doet absoluut haar best, maar wellicht dat sommige lezers zich in mijn gevoelens herkennen. Soms wil je gewoon even de verte in kunnen turen en de zon zien ondergaan achter de horizon in plaats van achter het dak van de overburen!

Dit is echter allemaal niet 1-2-3 geregeld en dus heb ik om te beginnen maar een paar nieuwe wandelschoenen aangeschaft en wat mooie natuurgebieden uitgezocht om dit jaar te verkennen. Als de natuur niet naar de stad kan komen, dan gaat deze hoofdstedeling wel naar de natuur toe, met een boekje over wilde planten in de rugzak. Want ook dat staat op mijn lijstje: meer te weten komen over de flora (en fauna!) om me heen.

 

Stadstuinieren 2016-01 Tekst en fotografie: Stella Faber