artikel
Moestuinmoeder: Washandjes
Nederland wordt steeds duurzamer, hoor ik in een tv-reclame. Dat geloof ik best, als ik kijk naar alle websites en blogs over duurzaam leven.
“Ik mag in een vervuilende slurpbak rijden, omdat ik een huis vol led-lampen heb”
In een verloren uurtje surf ik regelmatig naar de levensverhalen van groene meisjes en andere duurzame dames. Een van die ontboezemingen bleef deze week op mijn netvlies hangen: om op warm water te besparen gaat mevrouw hooguit twee keer per week onder de douche. Ze wast zich alle ochtenden aan de lavabo met een washandje. Op zich is daar niets geks aan, alleen doe ik dit alleen als ik een weekendje ga kamperen in de kou. Maar nu komt het: om de handdoeken niet onnodig vuil te maken, droogt deze groene dame zich af met een tweede, droge washand. In de trant van ‘alle kleine beetjes helpen’ is dit misschien een briljant idee, maar ik zie dat in mijn eigen huishouden niet gebeuren. Manlief zou me op straat zetten.
Als je je huishouden wilt ‘vergroenen’, zijn er oneindig veel keuzes te maken. Ga ik minder douchen, koop ik alleen tweedehands kleding of doe ik zelfs mijn auto weg? Omdat ik door de groene bomen het bos niet meer zag, begon ik met een moestuin. Zelf groente en fruit kweken is leuk, goedkoop en gezond. Mijn eerste vinkje op de lijst van duurzaam huishouden was gezet. Maar groen leven is geen Cito-toets, al betrap ik mezelf erop dat ik soms wat voor mezelf goedpraat. Ik mag in een vervuilende slurpbak rijden, omdat ik een huis vol led-lampen heb. Of omdat ik deze week alleen vlees eet van lieve koetjes uit de wei. Of een hele maand niet heb gewinkeld. Ik zou natuurlijk mijn ecologische voetafdruk kunnen uitrekenen, maar ik wil niet plussen en minnen. Nee, moestuinmoeder is zelf geen heilig boontje.
Vorig jaar hadden we met ons gezin een spectaculaire avond: we speelden in doodse stilte Kolonisten, aten borrelnoten bij kaarslicht en struikelden giechelend in het donker naar de wc. Op Earth Hour deden we een uurtje alle lichten uit, maar de volgende avond hingen we weer languit met onze smartphones voor de tv. Ik pleit voor de wekelijkse duurzame dinsdag, waarop iedereen alles uit de kast trekt om groen, maar ook gezellig te leven. De volgende dag doen we weer waar we zelf zin in hebben. Ik denk dat de Hema de washandjes vast in de aanbieding kan gooien.
Stadstuinieren 2014-02 – Tekst en fotografie: Susan Lambeck
